کد مطلب:162437 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
ابراهیم قفطان
شیخ ابراهیم بن شیخ حسن بن نجم سعدی رباحی نجفی، از آل رباح مشهور به قفطان است. آل قفطان در شهر نجف از خانواده های قدیمی مشهور به علم و فضل بوده اند. آل قفطان در شهر نجف از خانواده های قدیمی مشهور به علم وفضل بوده اند. شیخ ابراهیم در نجف متولد شده و در همانجا تحصیل كرد و در همان شهر وفات یافته و مدفون است. تاریخ ولادت و وفات او معلوم نیست ولی پدرش به سال 1279 وفات یافته است.
1. أنیخت لهم عند الطفوف ركاب
و ناداهم داعی القضا فأجابوا
2. یقودون للحرب العوان شوازبا
لها بین ارجاء الفضا هباب
3. تقل علیها من لؤی فوارس
شداد علی وقع النصال صلاب
4. اذا جانب الهندی فی الحرب غمده
فما الغمد الا هامة و رقاب
5. عسی ان یغیث الدین فی الله ثائر
به الحكم فصل والمقال صواب
6. فعدل و لا عفو و قتل و لا فدا
و أمن به الف السوام ذئاب [1] .
1. مركبهایشان در زمین طف توقف كرد و آنها به ندای دعوت كننده ی به مرگ، پاسخ دادند.
2. به عزم پیكار بر اسبهای اصیل سوار شدند و از حركت آنها همه جا را غبار گرفته بود.
3. آنها سواركارانی از نسل لؤی بودند كه با شمشیر، ضربه های سهمگینی بر دشمن فرود می آوردند.
4. هر شمشیر هندی كه از غلافش بیرون می آمد، بر یك سر یا یك گردن فرود می آمد و آن را غلاف خود قرار می داد.
5. به آرزوی روزی كه به یاری دین خدا بیاید و قضاوت نهایی و حرف عادلانه و درست را با خود بیاورد.
6. در آن زمان عدالت اجرا می شود و دشمنان جنایتكار (كه آن جنایت ها را درباره ی اهل بیت مرتكب شده اند) مورد عفو قرار نمی گیرد و قصاص می شود و دیه و فدیه از آنان پذیرفته نمی شود و امنیتی برقرارمی شود كه گرگ و میش با هم الفت می یابند.
1. أنیخت لهم عند الطفوف ركاب
و ناداهم داعی القضا فأجابوا
2. یقودون للحرب العوان شوازبا
لها بین ارجاء الفضا هباب
3. تقل علیها من لؤی فوارس
شداد علی وقع النصال صلاب
4. اذا جانب الهندی فی الحرب غمده
فما الغمد الا هامة و رقاب
5. عسی ان یغیث الدین فی الله ثائر
به الحكم فصل والمقال صواب
6. فعدل و لا عفو و قتل و لا فدا
و أمن به الف السوام ذئاب [1] .
1. مركبهایشان در زمین طف توقف كرد و آنها به ندای دعوت كننده ی به مرگ، پاسخ دادند.
2. به عزم پیكار بر اسبهای اصیل سوار شدند و از حركت آنها همه جا را غبار گرفته بود.
3. آنها سواركارانی از نسل لؤی بودند كه با شمشیر، ضربه های سهمگینی بر دشمن فرود می آوردند.
4. هر شمشیر هندی كه از غلافش بیرون می آمد، بر یك سر یا یك گردن فرود می آمد و آن را غلاف خود قرار می داد.
5. به آرزوی روزی كه به یاری دین خدا بیاید و قضاوت نهایی و حرف عادلانه و درست را با خود بیاورد.
6. در آن زمان عدالت اجرا می شود و دشمنان جنایتكار (كه آن جنایت ها را درباره ی اهل بیت مرتكب شده اند) مورد عفو قرار نمی گیرد و قصاص می شود و دیه و فدیه از آنان پذیرفته نمی شود و امنیتی برقرارمی شود كه گرگ و میش با هم الفت می یابند.
[1] اعيان الشيعه، ج 2، ص 125.